دوره ۲، شماره ۳ - ( زمستان ۱۳۹۱ )
جلد ۲ شماره ۳ صفحات ۵۷-۶۸ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Razaghi M, Shokri M R, Savari A, Pazooki J. Ecological risk assessment using heavy metals from surface sediments of Nayband Bay and Asaluyeh region (Northern Persian Gulf). J. Aqua. Eco 2013; 2 (3) :68-57
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-110-fa.html
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-110-fa.html
رزاقی مرضیه، شکری محمدرضا، سواری احمد، پازوکی جمیله. ارزیابی ریسک اکولوژیک فلزات سنگین در رسوبات سطحی خلیج نای بند و عسلویه (شمال خلیج فارس). مجله بوم شناسی آبزیان. ۱۳۹۱; ۲ (۳) :۶۸-۵۷
چکیده: (۸۶۴۷ مشاهده)
در این مطالعه میزان سمیت فلزات سنگین در رسوبات منطقه خلیج نای بند و عسلویه برآورد شد و پتانسیل خطر اکولوژیک رسوبات برای موجودات ارزیابی گردید. سه ایستگاه با درجات متفاوت آسیب پذیری نسبت به فعالیت‌های صنایع نفت و گاز پارس جنوبی (1: شاهد، 2: تأثیر پذیری متوسط و 3: به شدت تحت تأثیر) انتخاب شد. نمونه برداری از رسوب در هر ایستگاه در دو فصل سرد و گرم (1389-1388) توسط گرب ون وین با سطح 04/0 متر مربع صورت گرفت. نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه وگذراندن مراحل هضم، توسط دستگاه جذب اتمی سنجش شد. برای ارزیابی کیفیت رسوبات منطقه و محاسبه پتانسیل ریسک اکولوژیک از فاکتور آلودگی (Cf) و درجه آلودگی (Cd) به ترتیب برای فلزات سنگین و رسوبات منطقه استفاده شد و شاخص ریسک محاسبه گردید. بیشترین مقادیر جیوه در ایستگاه 3، نیکل، سرب و روی در ایستگاه 1 و کادمیوم و مس در ایستگاه 2 مشاهده شد. بیشترین و کمترین مقدار فاکتور آلودگی به ترتیب مربوط به جیوه و نیکل بود که در ایستگاه 3 مشاهده شد. درجه آلودگی ایستگاه ها از مجموع فاکتورهای آلودگی فلزات در ایستگاه های مختلف محاسبه شد. بیشترین درجه آلودگی مربوط به ایستگاه 3 با مقدار 51/4 بود. براساس این نتایج، خلیج نای بند و عسلویه از نظر غلظت جیوه در حد آلودگی متوسط رو به بالا می باشد. پتانسیل ریسک اکولوژیک (Eri)، در مورد تمامی فلزات به غیر از جیوه، در محدوده ریسک پایین بوده و برای جیوه در محدوده ریسک اکولوژیک بسیار بالا می باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)