هدف از انجام دادن این پژوهش، تحلیل تأثیر میزان پرداختن به تمرینات ورزشی بر بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی دانش آموزان پایه اول دوره متوسطه شهر تهران با نقش میانجی دلبستگی به مدرسه و استفاده از رسانه­‌های اجتماعی بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش­آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه اول شهر تهران بودند. حجم نمونه پژوهش 384 دانش آموز بود که به روش خوشه‌­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پژوهش پنج پرسشنامه استاندارد استفاده از رسانه‌­های اجتماعی کیم و همکاران (2017)، بهزیستی روانی دینر و همکاران (2009)، دلبستگی به مدرسه هارتادو و کارتر (1997)، سلامت اجتماعی کیز و شاپیرو (2004) و پرسشنامه تمرینات ورزشی بک و همکاران (1982) بود. برای تحلیل داده‌­ها، از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد که استفاده از رسانه‌­های اجتماعی نقش میانجی را به­‌ترتیب با ضریب اثر 0/17 و 0/17 صدم، برای تأثیر میزان پرداختن به تمرینات ورزشی بر بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی ایفا می­‌کند. همچنین دلبستگی به مدرسه نقش میانجی را به‌­ترتیب با ضریب اثر 0/22 و 0/23 صدم، برای تأثیر میزان پرداختن به تمرینات ورزشی بر بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی ایفا می­‌کند. بنابراین اگر مدارس بتوانند از رسانه‌­های اجتماعی برای مشارکت دانش‌­آموزان در تمرینات ورزشی مدرسه و خارج از مدرسه بهره بگیرند، می‌­توانند روی دلبستگی دانش­‌آموزان تأثیر بگذارند و آنها را جذب فعالیتهای مدرسه کنند.